12. „Pokój” – Emma Donoghue

Szybko pędzę do Was z nową recenzją, ponieważ z powodu uderzająco pięknej pogody (nareszcie!), miałam prawie tygodniową przerwę. Tymczasem stosik do zrecenzowania urósł. Troszkę Was zaniedbałam, dlatego na dziś przygotowałam książkę NIEZWYKŁĄ.

„Pokój” Emmy Donoghue, o którym na pewno większość z Was słyszała, stanowił kanwę dla powstania głośnego w ostatnim czasie filmu o tym samym tytule. Na filmie, owszem, byłam i zachwyciłam się totalnie. Jeszcze długo po napisach końcowych nie mogłam dojść do siebie. Postanowiłam natychmiast przeczytać książkę. Powiem Wam szczerze, że troszkę żałuję tego, że film obejrzałam w pierwszej kolejności. Odebrałam sobie z tego powodu wiele wrażeń, które powinny towarzyszyć mi podczas lektury… Z drugiej strony, gdybym najpierw przeczytała książkę, film nie zrobiłby na mnie tak piorunującego wrażenia 🙂 Odwieczny problem książkoholika. I chociaż książka nie zwaliła mnie z nóg (z wyżej wymienionego powodu) muszę jej oddać, że kiedy starałam się spojrzeć na nią obiektywnie, okazywała się fenomenalna!

– głosi plakat filmowy.

I tak w skrócie można opisać treść książki. Banał? Nic z tych rzeczy. To jedna z najdziwniejszych, najbardziej przejmujących, wzruszających i wstrząsających książek, jakie przeczytałam. Największym jej plusem jest pomysł na narrację, Autorka bowiem uczyniła narratorem pięcioletniego, niezwykle inteligentnego chłopca i doskonale potrafiła się wczuć w świat dziecka. Momentami nie mogłam wyjść z podziwu, jak wspaniale potrafiła go oddać.

Jack – cudowna postać, która absolutnie mnie podbiła.

Jak już wspomniałam większa część akcji rozgrywa się w zamkniętym pokoju liczącym zaledwie siedem stóp, w całkowitej izolacji, w której uwiezieni są: mały Jack, dla którego Pokój jest całym światem i jego matka, dla której jest trwającym od siedmiu lat koszmarem, więzieniem. Wspomniana matka jest matką niezwykła, potrafiąca w czterech ścianach stworzyć dziecku świat, który do złudzenia przypomina ten „Nazewnątrz” (jak nazywa go Jack). Codzienne rytuały nadają dniom rytm. Są poranne ćwiczenia, wspólne posiłki, zabawy. Są i przyjaciele: Szafa, Lampa, Jajowąż, Mysz, Pająk.
Jest i Stary Nick odwiedzający wieczorami mamę, podczas których to odwiedzin chłopiec usypia schowany w Szafie, a do snu kołysze go przeliczanie własnych zębów i… skrzypnięcia łóżka…

Każdy dzień podobny do kolejnego. Aż do pewnego momentu. Jack zaczyna zadawać pytania, z powodu których jego matka decyduje się na krok, który zaważy na ich dalszym życiu.